(Παρα)πληροφόρηση

Τα εξώφυλλα των περισσότερων εφημερίδων έδειχναν και έλεγαν το ίδιο πράγμα: «δεν σεβάστηκαν το μνημείο του άγνωστου στρατιώτη». Ελάχιστες οι εξαιρέσεις αυτών που φωνάζουν ακόμα την αλήθεια, ή τουλάχιστον την αλήθεια κατά προσέγγιση, σε μια κοινωνία όπου κυριαρχεί το ψέμα, η συγκάλυψη, η παραπλάνηση.

Λίγοι είναι αυτοί που δεν δείχνουν το δάχτυλο αλλά το δάσος. Αυτοί που δεν κατηγορούν τους κουκουλοφόρους που έκαψαν το φυλάκιο του εύζωνα, αλλά την αστυνομία που εκμεταλλεύτηκε το γεγονός για να σπάσει την πορεία και να συλλάβει φοιτητές, οι οποίοι δεν είχαν καμία σχέση με το περιστατικό. Αυτοί που δεν κατηγορούν τους φοιτητές ότι δεν θέλουν την αλλαγή, αλλά την κυβέρνηση που περνάει έναν αντιδραστικό νόμο-πλαίσιο κόντρα σε όλους.

Ακόμα κι αν όλοι στη διαδήλωση μαζεύονταν και αποφάσιζαν να κάψουν το φυλάκιο, και πάλι δίκιο θα είχαν. Γιατί οι νέοι δεν σκέφτονται όπως οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι, όπως οι συντηρητικοί παππούδες και γιαγιάδες. Είναι εκ φύσεως επαναστάτες. Και όταν διαμαρτύρονται για το δικαίωμά τους στη μόρφωση, στην ελεύθερη και δωρεάν δημόσια παιδεία, δεν τους νοιάζει αν θα καταστραφεί το ξύλινο καλύβι που συμβολίζει το παρελθόν, την ώρα που καταστρέφεται το μέλλον τους, όχι συμβολικά αλλά πραγματικά.

Κι αυτοί που αντί να δείχνουν τη βάναυση καταστολή της πορείας από τους εθνικόφρονες επίλεκτους της ελληνικής αστυνομίας, αντί να εστιάζουν στον βιασμό του δημόσιου πανεπιστημίου, ασχολούνται με τη «βεβήλωση του ιερού μνημείου του αγνώστου στρατιώτη», δεν έχουν άλλο σκοπό από την παραπλάνηση και την εξυπηρέτηση συμφερόντων. Είναι αυτοί που στηρίζουν την δεξιά κυβέρνηση, και όποια κυβέρνηση, ενώ έπρεπε να ενημερώνουν το λαό. Και δυστυχώς αυτοί είναι οι περισσότεροι. Και στις εφημερίδες, αλλά κυρίως στα κανάλια.

Γι' αυτό έχουμε φτάσει στο σημείο να εμφανίζονται στα δελτία ειδήσεων εκπρόσωποι της δεξιάς και της ακροδεξιάς πιο συχνά κι από τους ίδιους τους παρουσιαστές. Γι' αυτό οι Γεωργιάδηδες (Νίκος και Άδωνις, αμφότεροι ακροδεξιοί, ως φαίνεται) αλωνίζουν στα πάνελ και σχολιάζουν τις διαδηλώσεις και τα θέματα των φοιτητών αντί για τους φοιτητές. Γι' αυτό οι αστυνομικοί, οι Μπαλάσκες και οι άλλοι νοσταλγοί των εποχών της «ένδοξης χωροφυλακής» μιλάνε πιο πολύ από τους φοιτητές, οι οποίοι απ' ότι φαίνεται καλούνται μόνο ως διακοσμητικοί στα δελτία των ειδήσεων.

Όμως κύριε Πρετεντέρη, κύριε Παπαδόπουλε, κυρία Ζαχαρέα, κυρία Τρέμη, κυρία Στάη, κύριε Κουρή της αυριανής και κύριε Τράγκα της βραδυνής, πάρτε το χαμπάρι, πως μπορεί να φτιάχνετε εσείς τις ειδήσεις αλλά δεν φτιάχνετε εσείς τα γεγονότα. Και η εξέγερση των φοιτητών συμβαίνει· είναι γεγονός. Είμαστε εδώ. Και δεν σας έχουμε ανάγκη.

Zapata