Στην Ελλάδα ο μέσος τρόπος ζωής είναι να τελειώσεις το σχολείο, να σπουδάσεις οτιδήποτε, να βρεις μία δουλειά για να βγάζεις τα προς το ζην, να παντρευτείς, να κάνεις παιδιά, να πάρεις δάνειο για να βρεις ένα σπίτι να ζήσει η οικογένεια σου ή για να αγοράσεις ένα αυτοκίνητο, να παλέψεις για να μορφώσεις τα παιδιά σου και να τα σπουδάσεις και να περιμένεις να βγεις στη σύνταξη (αλλά όχι σύντομα γιατί έχεις και ένα δάνειο να πληρώσεις). Βέβαια αν έχεις καλές γνωριμίες, ή πατήσεις επί πτωμάτων – γιατί στην Ελλάδα βρισκόμαστε – μπορείς να έχεις κάτι καλύτερο από αυτό, δηλαδή ένα μεγάλο σπίτι, ωραίο αμάξι, καλή δουλειά με καλό εισόδημα, εξοχικό, και τα παιδιά θα σπουδάσουν στο εξωτερικό. Η ερώτηση που τίθεται είναι «μας αξίζει κάτι τέτοιο;». Και η απάντηση είναι όχι. Δεν μας αξίζει να μας δίνουν την επιλογή να γίνουμε διεφθαρμένοι για να έχουμε μία καλή ζωή ή να είμαστε τίμιοι και να ζούμε μίζερα. Μας αξίζει το καλύτερο και πρέπει να το διεκδικήσουμε. Αυτό κάνουν και τόσες χιλιάδες φοιτητών που βγαίνουν εκεί έξω και πολεμάνε στην κυριολεξία για να μπορέσουν οι επόμενες γενιές να έχουν αυτό που πραγματικά τους αξίζει. Αν δεν γινόταν τώρα θα γινόταν κάποια στιγμή σίγουρα γιατί δεν γίνεται να σκύβεις το κεφάλι και να βλέπεις να σου παίρνουν από τα χέρια αυτά που δικαιούσαι με την πρόφαση ότι είναι για το καλό σου. Σίγουρα δεν θα λυθούν όλα τα προβλήματα που υπάρχουν στην σημερινή εκπαίδευση με μερικές διαδηλώσεις αλλά θα γίνει μία προσπάθεια να κρατηθεί η ελπίδα ζωντανή, η ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, η ελπίδα να μπορούμε να χαρούμε τη ζωή και όχι να πολεμάμε για αυτή, η ελπίδα να κάνουμε τον κόσμο μας καλύτερο.
wake up
No comments:
Post a Comment